1 MAJA - WYSTĄPIENIE

[Luk]

Zebraliśmy się tutaj, aby uczestniczyć w obchodach Święta Pracy. Jest to dzień, w którym powinniśmy okazać szacunek dla naszej codziennej pracy, dla ludzi, którzy z nami pracują, ale także dla ludzi, których spotykamy na co dzień wykonujących swoją pracę.

Jest wielu ludzi, którym powinniśmy dziękować, bo praca przez nich wykonywana wymaga poświęceń i jest służbą dla społeczeństwa, pracownicy ochrony zdrowia, nauczyciele, strażacy, policjanci, strażnicy, ciepłownicy, energetycy, pocztowcy. To tylko część ludzi pracy, ta, która posiada swoich przedstawicieli, walczących na co dzień o należne im prawa.

Jest też inna grupa, która nie ma nawet tego. Mówię tu o moich rówieśnikach, o moich znajomych i przyjaciołach, którzy dorastali, gdy polska się zmieniała, a teraz starają się przetrwać w nowej rzeczywistości. Mówię o ludziach, którzy pracują w handlu, usługach, którzy pracują na budowach i w prywatnych firmach. Mówię o tych wszystkich, którzy nie mają związków, które by walczyły o ich prawa, którym mówiono uczcie się, zdobywajcie wykształcenie. Wielu z nas tego posłuchało, a dziś pracują za minimalną pensję lub wyjeżdżają z Polski, bo tu są nikomu niepotrzebni.

Kiedyś jeden z największych Polaków powiedział, że za pracę trzeba zapłacić, ale to nie wszystko. Praca – to znaczy człowiek. Jeśli więc chodzi o sprawiedliwy stosunek między pracą a płacą, to nie można go nigdy dostatecznie określić, jeśli się nie wyjdzie do człowieka, jako do podmiotu pracy. Praca nie może być – nigdy i nigdzie – traktowana jako towar, bo człowiek nie może dla człowieka być towarem.

Żyjemy w kraju, w którym brak mieszkań, przedszkoli, dróg. Powtarza nam się, że są to zaszłości PRL’u. Ale minęło już 20 lat. Ci, którzy nami rządzą mówią, że potrzeba nam czasu, a ja im mówię, że zapomnieli, że rządzenie to przede wszystkim służba społeczeństwu. Przez 20 lat Marszałek Piłsudski odbudował Polskę po 123 latach niewoli. Czy wy nie mogliście zrobić tego samego ?
Żyjemy w kraju, w którym ludzie po 40 latach ciężkiej pracy dostają emeryturę nie starczającą na zaspokojenie podstawowych ludzkich potrzeb. W kraju, w którym na wizytę u lekarza lub profilaktyczne badanie trzeba czekać kilka miesięcy. Czasem jest już za późno.

Czy już zawsze tak będzie ?? Czy nie możemy nic zrobić ?? Czy mamy biernie patrzeć jak nasze życie zmienia się w pasmo kolejnych kredytów. W życie wypełnione pracą, która nie daje satysfakcji, a jest konieczna by przeżyć do następnego miesiąca. Czy musimy pędzić w stronę społeczeństwa w którym na studia pracujemy 5 lat, na samochód 10, a na mieszkanie 30 ??
Gdzie są dziś bojownicy pierwszej robotniczej solidarności, Co się stało z 21 postulatami, o które tak krwawo walczono ? Pytam jako człowiek, który zna tamte czasy tylko z opowieści.
Czy mamy być robolami do ciężkiej pracy, czy bogatsi mają być jeszcze bogatsi, a biedniejsi niech radzą sobie sami, czy to jest odpowiedzialne społeczeństwo ??

Tak dalej być nie może. Nie, nie zgadzam się z tym. Nie mogę się zgodzić ze względu na pracę moich rodziców, i na historię naszego kraju. Mówi się nam że mamy pracować dłużej i ciężej, a ja mówię że musimy pracować MĄDRZEJ, inwestować w nowe technologie, żeby pracować efektywniej.

Pytanie nasuwa się jedno. Jak powinno być. Uważam że każdy z nas zna odpowiedź, i dla każdego z nas jest ona taka sama. Chielibyśmy, aby nas szanowano, aby szanowano pracę którą wykonujemy, abyśmy dostawali za nią zapłatę która pozwala nam na spokojne życie. Byśmy dostawali pensję która starczy na opłaty za mieszkanie, starczy na jedzenie i bieżące potrzeby, żebyśmy mogli odłożyć pieniądze na mieszkanie, samochód, żebyśmy odłożyli pieniądze na wczasy, i żebyśmy mieli czas na nie pojechać.

Dziś widać, że ci, którzy rządzą naszym krajem stracili już mandat społeczny. Nie ważne czy nie chcieli, czy nie potrafili tego zrobić. Efekty widzimy wszyscy. Obecnie potrzebujemy zmiany, zmiany pokoleniowej, zmiany w myśleniu. Ludzi takich jak ja nie interesuje przeszłość, nie interesuje to co było. Interesuje nas to co przed nami.

Na zakończenie chciałbym powiedzieć Wam jedno. Musimy pamiętać, że praca, którą wykonujemy, że Polska którą tworzymy, jest naszym obowiązkiem względem następnych pokoleń, jest to obietnica dana naszym dzieciom. Nie możemy zrezygnować, musimy walczyć o lepsze jutro.